Άλλο ένα όμορφο και καλογραμμένο βιβλίο από την Ελίνα Γαληνού. Οι αναμνήσεις του πατέρα ενός κοριτσιού και τα βιώματά του που με δυσκολία τα ταιριάζει με τις επιθυμίες και τις απορίες της μικρής του κόρης. Π. χ. η προδοσία του κολλητου του φίλου όταν ήταν έτοιμος να εκλεγεί καθηγητής πανεπιστημίου και ο κολλητός του με τις δικές του γνωριμίες του έφαγε τη θέδη. Τώρα τι να πω στο παιδί μου, να μην πιστεύει στη φιλία; Η Κατοχή και ο Εμφύλιος, τα όνειρα και οι επιθυμίες του άντρα που μας αφηγείται την ιστορία του. Πάρα πολλά και όμορφα λόγια, τρυφερό κείμενο, νοσταλγικές εικόνες και μια "κραυγή αγωνίας" προς τους νέους: δωρίστε μας τη φωνή σας, ο αυριανός κόσμος περιμένει τη δική σας παρουσία, δωρίστε μας λοιπον τη φωνή σας μέσα στο αύριο, αν κρίνετε πως εκεί μια θέση ανήκει και σε μας, τους περασμένους. "Δεν είναι άλλο πράγμα η ζωή παρά πόνος για το γλυκό χτες που ξεμάκρυνε, χαρά από κάποιο χρέος που ξεπληρώνεις κι ελπιδα για ένα καλύτερο αύριο. Αυτά τα τρία είναι η ζωή και τίποτα άλλο" (σελ. 68). Η Ελίνα Γαληνού μου αρέσει, γράφει λιτά και περιεκτικά, σε γεμίζει εικόνες, ανακαλύπτεις μικρά διαμαντάκια σκέψεων και γλωσσοπλασίας και σε συντροφεύει γλυκά, όποιο βιβλίο της κι αν διαβάσεις.